جمعه ۳۰ بهمن ۹۴
گاهی وقتها...بعضی ساعت ها...تو یک لحظه هایی...
به خودت می آیی و میبینی...خیلی چیزها برایت بی ارزش است...
از مجازی اش که میشود...تعداد خواننده های وبلاگت...تعداد کامنتها...تعداد لایک های اینستا...تعداد فالوئرها...تعداد پست ها...تعداد آدمهایی که مثلا دوست هستند...
تا واقعیت که میشود...تعداد موهای سفیدت...تعداد ناخن های شکسته ات...تعداد آدمهای دوست داشتنی و دوست نداشتنی اطرافت...تعداد پیام های ایرانسل...تعداد روزهای کاری و بیکاری...تعداد نبودن ها...تعداد خاطره ها...تعداد دلتنگی ها...
هر چیز با ارزش و بی ارزشی...باهم برابر میشود...یک بی تفاوتی مطلق...
و تو هیچ کاری نمیکنی...فقط نگاه میکنی...و میگذاری زندگی روند آماری تکراری اش را طی کند...
اصلا هم اهمیت ندارد...که احساست را کجای این زندگی...جا گذاشته ای...