چهارشنبه ۵ اسفند ۹۴
استاد از کم داشتن میگفت...از اینکه محل زندگی شما چه چیزی کم دارد...قرار نبود احساسی شود...قرار نبود یادآور درد شود...همه چیز وقتی بهم ریخت که گفت این کلمه میتواند احساسی هم بیان شود...و بچه ها نگذاشتند...هی پرسیدند...پرسیدند..."من تو رو کم دارم"..."من دلم برات تنگ شده"...اینها چه میشود...تقصیری نداشتند...آنها نمی دانستند...آنجا آدمی هست که عشق را کم دارد...آنجا آدمی هست که میزان دلتنگی اش به بی نهایت میل میکند...آدمی که دور این جمله را خط کشید تا همیشه در خاطرش بماند...تا به زبانی دیگر به او بگوید...که او دیر یا زود بفهمد که کمبود زندگی یکیست...که شاید برگردد...
"Du fehlst mir"
