جُغدِ سفید

بعضی آهنگها نه برای گوش دادنه...نه برای حذف کردن...میمونه تو گوشی برای رد شدن...!

با یک دختر عشق خرید...که اصلا خسته نمیشود از راه رفتن به خرید نروید...آخرش شما کتلت میشوید...او همچنان پر انرژی میرود باشگاه...

از ساعت یازده صبح تا حالا...!

میگفت برای خرید عروسی اش هم به آن بازار میرود...من متعجبانه که اصلا خرید عروسی چی هست...و او از تمام چیزهایی که عروس باید برای داماد بخرد و برعکسش نام برد...من در دلم با خود میگفتم که چقدر مسخره...چه هزینه های بیخودی...چه وقتهایی که تلف میشود...محضر عقد کنید...دو تا حلقه بخرید...بعدش برید زندگی کنید دیگه...این کارها چیه آخه...!!

پیشنهادی که قبلا گفته بودم هم میتوانید اجرا کنید...یک دوربین بخرید...پول جهیزیه و همه ى این چیزها را بگیرید بروید ایران گردی با اتوبوس...

+ گمشده عزیز به آغوش صاحبش برگشت...!!

چند روز پیش...دقیقا نمیدونم چند روز...پیام داده بود...اسکن صفحه اول گذرنامه تان را بفرستید...

همه چیز آرام بود تا اینکه پس از گشتن این خانه و آن خانه... کیف ها و هر جایی که فکرش را میکرد...گذرنامه اش پیدا نشد...

اداره ى محترم گذرنامه گفته است که 6 ماه طول میکشد...اگر اعلام گمشدگی کنید...چرا اینقدر زیاد!!...

حالا من باید تمام تلاشم را به کار گرفته...تا گمشده را به آغوش صاحبش بگردانم...شما اگر...در گوشه ای...خیابانی...گذرنامه تنها و دلتنگی را دیدید بگویید که از جایش تکان نخورد تا پیدایش کنیم...

+ پیشنهاد کتابی: مغز من و رنگ آمیزی،سپیده بخت

با چشمهایی که به زور باز شده بودن تلگرامو چک کردم...خبری نبود...معمولا موقع ظهر خبری نیست...البته این خبری نیست به این منظور نیست که کلا خبری نیست...خبری که مهم باشه نبود...معمولا به کانالها نگاه هم نمیکنم...نمیدونم چرا عضوم...!

همینطور که صفحه رو بالا پایین میکردم...چشمم خورد به آخرین پیام کانالِ آموزشگاهی که کلاس میرفتم...لیستِ نمرات گروه هشتم تکنسین داروخانه...یکم فکر کردم...خب ما گروه هشتم بودیم...استاد هم که درسته...پس خودشه...اینکه چرا لیست نمراتو میذارن تو کانال...خودش جای بحث داره...شاید یکی صفر شد زشته خب...چه کاریه...

فایل پی دی افو باز کردم...اسمم آخر لیست بین دو نفری که افتاده بودن قرار داشت...نسبتا نمره خوبی گرفتم...84 از صد نمره...خوبه دیگه؟!

یک نفر فقط 100 شده بود...دختری که وقتی استاد تو گروه نسخه میذاشت اولین نفر جواب میداد...پسری هم که با قاطعیت میگفت نمره کامل میگیره...نمره کامل نگرفت...19 نفر هم قبول نشده بودند شاملِ...تنها دوست من...و اون جمع دخترانه ای که باهاشون بودم...(قبلا گفته بودم ازشون اگه یادتون باشه...اگه یادتون نیست هم چیز مهمی نیست)...

آدمی که به سمت تکراری شدن پیش میره باید سکوت کنه...حتی غر زدن هام هم بنظرم تکراری شده...سر درد داشتن ها...نوشتنم...هیچ چیز جدیدی شاید نباشه که بتونم راجع بهش بنویسم...البته ناامید نیستم...انقدر تو ذهنم سرچ میکنم تا اون گوشه کنارها یک چیز جدیدی کشف بشه برای نوشتن...برای زندگی...برای ادامه دادن...باید جلوی گریه کردنهای بی معنی گرفته بشه...بی حوصلگی ها...بی اعصابی ها...من قرار نیست غصه نداشتنهامو بخورم...غصه حسهای از دست رفتمو...باید تلاش کنم...دوباره و دوباره...هر بار که کم میارم...دوباره شروع کنم...بدون اینکه فکر کنم شاید از طرف دیگران مسخره بشم...یا حتی باز هم شکست بخورم...مهم نیست...حداقل از شروع و تلاش دوباره ام لذت میبرم...

+ پیشنهاد سریالی(کره ای): Goblin  

یکی از نکته های جالب و خوبه سریال لیسانسه ها...نشون دادن اینه که اگه رشته هایی مثل...تاریخ...ریاضی محض و یا زیست شناسی بخونید در آینده هیچی نمیشید...
البته این سه تا فقط نمونه ای از رشته های علوم پایه است که...اگر چیزی به اسم پارتی نداشته باشید...هیچ کاری پیدا نمیشه...اگه طرف هم خیلی زرنگ باشه تهش بتونه معلم یا استاد دانشگاه باشه...

نویسنده آنقدر درک درستی از جامعه داشته که علاوه بر معضلات اجتماعی... به این نکته ها هم که کمتر بهش توجه شده پرداخته...فقط باید آفرین گفت...و تشکر کرد...

جن: تو خدارو دیدی؟ ...الان داری خدارو میبینی؟!

فرشته مرگ: چطور یک فرشته مرگ ساده میتونه خدارو ببینه؟!

جن: من دیدمش

فرشته مرگ: چه شکلیه؟!

جن: میدونی که...اون یه پروانه بود...

فرشته مرگ: اون این شکلیه...اون تورو از صدمه زدن به هر پروانه ی زنده ای منع میکنه...

جن: اگه میذاشت صورتشو ببینم...حداقل میتونستم ازش متنفر باشم...

فرشته مرگ: درسته

جن: اگه خدای بزرگ فقط سختی هایی بهت میده که بتونی از پسشون بر بیای...فکر کنم منو خیلی دست بالا گرفته...

فرشته مرگ: آدمها همیشه میتونن اونو ببینن...اما ما حتی یک بار هم نمیتونیم اونو ببینیم...

Goblin... E05

برای nامین بار...ارشد ثبت نام کردم...

میخوام رکورد شرکت در آزمونو بزنم...البته اول باید ببینم دست کیه..

یادم رفته بود هشت صبح کلاس رفتن چه حسی داره...حتی خوردن صبحانه در سکوت و تنهایی و خورشیدی که از پشت پنجره و تو این هوای سرد میدرخشه...چای داغ خوردن خیره شدن به پنجره...10دقیقه ای آماده شدن و پیاده روی تو کوچه خلوت...رد شدن از نانوایی محله که مثله همیشه شلوغه...تاکسی گرفتن و پول خورد خواستن راننده تاکسی ها...فکرو خیال اینکه این استاد چطوریه قراره چیکار کنه...یا چند نفریم...با کدوم بچه ها میفتم...بازم باید تنها بشینم یه گوشه و ساکت باشم...و همه اینها با رسیدن سر کلاس تموم میشن...

استاد یک خانوم فوق العاده خوش برخورد و جذاب و مهربون بود...تمرکز بالایی تو حرف زدن و انتقال حرفش داشت...هفت- هشت نفر بودیم...همه دختر و یک پسر...خداروشکر با گروه خوبی افتادم...حرف زدم باهاشون و براحتی ارتباط برقرار کردم...تلاش سخت من برای اجتماعی بودن و شدن...کلاس خوبی بود...با اینکه تنبلیم باعث شده خیلی از داروها یادم بره ولی با این حال اصلا فکر نمیکردم اینقدر خوب بگذره...

الا ای دولتی طالع که قدر وقت میدانی

گوارا بادت این عشرت که داری روزگاری خوش...